UTICAJ SUPSTITUENATA NA ADSORPCIONA I INHIBITORSKA SVOJSTVA DERIVATA TIAZOLA

Abstract

Primenom potenciostatskih polarizacionih merenja praćen je način i jačina adsorpcije derivata tiazola na površini bakarne elektrode u kiselo-sulfatnoj sredini. Utvrđeno je da se ispitivani derivati tiazola brzo i spontano adsorbuju na površinu bakarne elektrode po mehanizmu Bokris-Swinkelrove izoterme, istiskivajući različiti broj molekula vode pri tome. Svi ispitivani molekuli prilikom adsopcije zauzimaju vertikalni položaj u odnosu na površinu bakra i ta njihova orijentacija i mehanizam adsoprcije se ne menjaju u funkciji temperature. Vrednost promene slobodne energije adsorpcije, -ΔGads ukazuje, da porastom temperature raste udeo hemijske veze između bakra i molekula tiazola, što je ujedno praćeno i boljom inhibitorskom efikasnosću. Jačina i način adsorpcije ovih molekula u velikoj meri zavisi od vrste supstituenta prisutnog u molekulu tiazola. Najjača adsorpcija i najbolja inhibitorska zaštita pri svim koncentracijama i na svim temperaturama registrovana je kod 5-(4’-izopropilbenziliden)-2,4-dioksotetrahidro-1,3-tiazola (IPBDT). To se može objasniti da IPBDT derivat u svom molekulu kao substituent ima izopropil grupu. Izopropil grupa svojim pozitivnim induktivnim i pozitivnim rezonantnim efektom, koji je praćen još i efektom hiperkonjugacije izaziva pomeranja elektronskog oblaka u pravcu koji pogoduje jačoj adsorpciji ovog molekula na bakarnoj površini.